In de wereld van microdosering van paddo’s en LSD
Microdosering is een opkomende tendens onder jonge professionals, vooral onder hen die we de Silicon Valley – generatie noemen. Als je niet weet wat deze term betekent, het staat voor het innemen van kleine hoeveelheden psychedelische stoffen gedurende de dag teneinde de gerichtheid, de creativiteit , het geduld en de persoonlijke interactie met elkaar te verhogen. Het doel is zeker niet om high te worden – een micro dosis is grof geschat slechts een tiende van een volledige dosis – en de voordelen schijnen grotendeels op te wegen tegenover de eventuele mogelijke neveneffecten.
Veel mensen nemen om dezelfde redenen voorgeschreven medicijnen, maar die hebben meestal wel een ellenlange lijst van neveneffecten en maken dat de gebruikers ervan vaak verdwaasd en moe zijn. Ook hier is de verslavingsmogelijkheid hoog. Maar deze problemen bestaan eigenlijk niet met paddo’s en LSD, en men denkt dat beide drugs jouw algemene gemoedstemming en probleemoplossende vaardigheden kunnen verbeteren, terwijl ze tevens het angstgevoel bedwingen.
Volgens WIRED, die dit verhaal naar buiten brengt, zeggen voorstaanders ervan , waaronder ook software ingenieurs, biologen en wiskundigen, dat microdosering een “wazige toestand”creëert, meer denkopties opent en het empatisch vermogen in de intermenselijke relaties stimuleert”.
Geschiedenis van de microdosering
In 1938 stelde Albert Hofmann Lysergeenzuurdi-ethylamide (LSD) samen en ondernam in 1943 de eerste gewilde LSD trip in de geschiedenis. Hij nam tijdens de laatste decennia van zijn leven regelmatig micro doseringen. Hij werd de vader van de psychedelische stoffen genoemd en hij werd 102 jaar oud , en hij vond dat het gebruiken van kleine hoeveelheden zijn denken helderder maakte, volgens Dr. James Fadiman. Fadiman deed onderzoek naar psychedelische stoffen sedert de zestiger jaren en stelde “The Psychedelic Explorer’s Guide” samen , waarin men erkent dat de praktijk van het micro doseren voor mensen van het Silicon Valley type zich baseert op dezelfde drijfveer die anderzijds gezonde individuen ertoe brengt om voorgeschreven medicijnen zoals Rilatine en Adderall te gebruiken, nl. om concurrentievoordeel te behalen in het bedrijfsleven.
“ Wat je ontvangt, is het beste gedeelte van Adderall met helemaal geen neveneffecten. Je gaat fysiek en mentaal beter functioneren. Je kunt de kantoor idioot verdragen, en je hebt meer medelijden met de gebreken van de anderen”, zegt hij. “ Je voelt je alsof je een hele goede dag beleeft”.
Klinische Testen
Jammer genoeg zijn er maar weinig klinische testen gedaan op de effecten van de microdosering, vandaar dat de meerderheid van de “bewijzen” tot nu toe slechts anekdotisch zijn. Het onderwerp heeft toch wel aan aandacht gewonnen tijdens de laatste jaren en het forum op Reddit betreffende microdosering is aanzienlijk gegroeid. Zelfs de term “microdosering” werd vaker gezocht op Google in de laatste jaren. David Nutt, directeur van het centrum voor Neuropsychopharmacalogie aan het Imperial College in Londen, heeft baanbrekende beeldstudies uitgevoerd van de hersenen terwijl ze onder invloed zijn van LSD of Paddo’s. “ Deze drugs veranderen de functies van de hersenschors, maken ze meer vloeibaar, en minder stijf. Dat doen toch grotere dosissen- zo vertellen onze beeldstudies ons toch- en misschien dat kleine dosissen dat dan wel in mindere mate doen”, zegt hij. “Dit kan bepaalde hersengedeelten helpen om flexibeler en uitgebreider te werken, hetgeen betere resultaten kan geven.”
Professor in de Pharmacologie aan de Purdue Universiteit, Indiana, en psychedelisch expert David Nichols gelooft ook dat het “praktisch mogelijk”is dat kleine dosissen LSD een stimulerend effect kunnen hebben door dopamine zenuwbanen in de hersenen te activeren, nog steeds volgens WIRED.
Alhoewel geen klinische studies over het micro doseren en de effecten ervan werden gevonden, heeft Fadiman zijn eigen experimenten uitgevoerd en onderzoek gedaan door anekdotische rapporten van vrijwilligers die zelf met psychedelische drugs experimenteerden, bij elkaar te brengen. Fadiman geeft daarin advies aan hen die meedoen over hoe vaak en hoe groot men moet doseren, en zij houden op hun beurt een dagboek bij met hun ervaringen en observaties. Hij verzamelt deze gegevens nu reeds sedert 2010.
“ Het helpt me om creatiever te denken en meer gefocust te zijn. Ik kan gemakkelijk mijn stress beheersen en ik ben nu in staat om mijn inzichten helder te houden op een wijze dat ik vroeger niet kon”
-Lily, startup uitgever
Fadiman beschikt reeds over rapporten van 125 deelnemers, en er zijn er nog 80 mee bezig. Elke maand ontvangt hij ook veel aanvragen voor advies van mensen die op een veilige manier microdosering willen uitproberen.
“ Het is niet langer een bevlieging. Het wordt aanvaard als een wel heel andere weg om veilig te genieten van de voordelen van psychedelische stoffen, zonder enige “psychedelisch effecten” erbij te moeten nemen, zei hij aan WIRED. In dergelijke kleine dosissen zouden psychedelische stoffen eerder moeten beschouwd worden als natuurlijke antidepressiva en verbeteraars van cognitieve functies.
“Behalve dat je ze veel minder vaak moet nemen”.
Dit is dan weer een ander voordeel om te kiezen voor deze methode eerder dan deze van voorgeschreven farmaceutische geneesmiddelen om depressies of andere stoornissen te behandelen. Wie Fadiman ook maar contacteert, is aan het experimenteren met psychedelische stoffen om depressie of angststoornissen te behandelen, als gevolg van ontgoochelende resultaten en /of omwille van de neveneffecten van voorgeschreven medicatie.
Natuurlijk is er ook een groeiende interesse onder deze mensen die leven met concurrerende uitdagingen.” De mensen rapporteren verhoogde patroonherkenning. Ze hebben meer inzicht in de verscheidene deelgebieden van een probleem dat ze moeten oplossen.
BESLUIT
Alhoewel er heel zeker wel sommige verbazingwekkende voordelen schijnen te zijn bij deze techniek, adviseren courante aanbevelingen de gebruikers toch om slechts een paar dagen per week te micro doseren in plaats van elke dag. Daar er geen klinische of langdurige studies over dit gebruikswijze voorhanden zijn, weet eigenlijk ook nog niemand iets over de effecten op lange termijn.